Μπορεί η γιορτή του Αγίου Βαλεντίνου να ξεκίνησε από την Αγγλία, αλλά και εμείς την αγκαλιάσαμε με ιδιαίτερη ζεστασιά.
Κατά την άποψη μου… πολύ καλά κάναμε και θα σας εξηγήσω το γιατί. Σε αυτούς τους γρήγορους και ψυχοφθόρους ρυθμούς που είμαστε όλοι αναγκασμένοι να ζούμε καθημερινά… ξεχνάμε πολύ σημαντικά πράγματα… ένα από αυτά είναι ο άνθρωπός μας, αυτός ο άνθρωπος που μας κρατάει ψυχικά ζεστούς. Η μέρα του Αγίου Βαλεντίνου είναι η αφορμή για να κάνουμε κάτι, για εκείνο το σημαντικό πρόσωπο της ζωή μας. Μεγαλώνοντας, έχουμε συνειδητοποιήσει, ότι κάθε πόνο που έχουμε εισπράξει στην ζωή είναι ένα μάθημα που όλοι, λίγο – πολύ το έχουμε πάρει. Πρέπει να εκτιμάμε αυτόν που έχουμε δίπλα μας και κυρίως να του το δείχνουμε, κάθε μέρα, κάθε στιγμή.
Γιατί δεδομένο δεν είναι τίποτα και πολύ περισσότερο οι άνθρωποι.
Είναι πια επιτακτική η ανάγκη του καθενός μας, να νοιώσουμε αγάπη, ενδιαφέρον και φροντίδα από τον άνθρωπό μας.
Και είναι πραγματικά τόσο απλό…
Ένα μήνυμα…
Ένα τηλεφώνημα…
Μια απλή προσφώνηση αγάπης…
Ένα χάδι…
Ο έρωτας και η αγάπη κρατάει τους ανθρώπους ζωντανούς!
Ας αγκαλιάσουμε ζεστά τους αγαπημένους μας!
Χρειάζεται να τους κακομαθαίνουμε, να τους αφιερώνουμε χρόνο…
Άλλο είναι να λες στον άνθρωπό σου ότι είναι όμορφος και άλλο να τον κάνεις να το νοιώθει! Τεράστια διαφορά!
Αφορμή λοιπόν αυτής της μέρας, να θυμάστε αυτό : «Αφήστε τον άνθρωπό σας να σας αγγίξει με τρόπο που δεν επιτρέψατε σε κανέναν! Εκτιμείστε τον!». Δεν είναι τίποτα δεδομένο αν δεν παλεύεις καθημερινά για να το έχεις. Και είναι πραγματικά κρίμα, να έχεις τα πάντα και να τα χάσεις από εγωισμό… Ο έρωτας για να αντέξει δεν θέλει θεωρίες. Θέλει πράξεις, αγκαλιές και φιλιά.
Μην περιμένουμε λοιπόν την ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου για να πούμε «σ’ αγαπώ» στον άνθρωπό μας. Να το λέμε πιο συχνά. Ίσως κάθε πρωί για να του δίνουμε δύναμη.
Οι χωρισμένοι και οι μόνοι όμως;